ساعت های دیواری بزرگ – قسمت اول
تاقچه یا فضای بالای شومینه از محل های مناسب و پرطرفدار برای نصب ساعت دیواری است.
نگاهم از ستون به دیوار ، از دیوار به درگاه، از بالای در به دیوار دیگر و تاقچه اش می افتد و در جست و جوی آنچه نیافته سرگردان می ماند. زمان را گم کرده است. هراس مبهمی به سراغم می آید و مرا که مهمانم وادار به پرسش می کند: ساعت کجاست؟ چرا در این خانه یک ساعت پیدا نمی شود؟
با لبخندی که نشان از تعجب دارد به ویترین اشاره می کند، به ساعت زنگدار رومیزی کوچکی پنهان در لشگر اشیای زینتی.
در مدت اقامت نه چندان کوتاهم نتوانستم به ساعت رومیزی اعتماد یا به آن عادت کنم. نه این که درست کار نکند، بلکه به عنوان معیار سنجش زمان در یک خانه باورش نداشتم.
شاید از کاربرد واقعی ساعت های دیواری تحت تأثیر گوشی های تلفن همراه کاسته شده باشد. اما نقش تزئینی خود را از دست نداده اند. ساعت های دیواری به عنوان عناصر دکوری محدود به زمان و سبک خاصی نشده و به حضورشان در بیشتر خانه ها ادامه می دهند. راز مهم آن ها سادگی مفهوم طراحی و قابلیت سازگاریشان با شیوه های گوناگون چیدمان و فضاهای مختلف خانه است. در نخستین بخش از مجموعه مطالبی درباره ی ساعت ها، به سراغ نشیمن می رویم. یک ساعت دیواری بزرگ می تواند تاثیر شگفت انگیزی بر دکوراسیون نشیمن داشته باشد و می شود آن را بر هر جداره ای که جای کافی دارد، نصب کرد.
یک نشیمن امروزی که تنها عنصر تزئینی دیوار آن، به جز خطوط سایه وار مورب، یک ساعت دیواری بسیار بزرگ است. حذف صفحه ی پشتی و طراحی توخالی در ساعت های زینتی بزرگ تر از حد معمول، روش رایجی است که هم از سنگینی فیزیکی و هم وزن بصری آن ها می کاهد.
تاقچه یا فضای بالای شومینه از محل های مناسب و پرطرفدار برای نصب ساعت دیواری است.