ساعت های دیواری بزرگ – قسمت دوم
قرار دادن ساعت در مرکز یک ترکیب بندی با اشیای کوچکتر(در اینجا آباژورها) هم یک راه حل متداول چیدمان است.
قرار دادن ساعت در مرکز یک ترکیب بندی با اشیای کوچکتر(در اینجا آباژورها) هم یک راه حل متداول چیدمان است. قاب دور هماهنگ با پرده ها و صفحه ی وسط هم رنگ کاناپه ی تکه ای است. می بینیم که وجود پنجره در دو سوی دیوار، محدودیتی برای استفاده از ساعت ایجاد نکرده است.
بر روی این دیوار شاخص بنفش رنگ، تابلوهای هنری کوچک، ساعت بزرگی را در میان گرفته اند. ترکیب رنگی این نشیمن، فضای آن را به یک گالری نزدیک کرده است.
راه های مختلفی برای نشان دادن سبک وجود دارد. اعداد این ساعت دیواری هم اندازه نیستند، کوچک و بزرگ بودن آن ها کمک می کند که ساعت با خرده ریز های ریز و درشت سبک کهنه نمای نشیمن هماهنگ شود. گویی هریک از اعداد نماینده ی لحظه های متفاوتی باشند که خاطره ی یکی پر رنگ تر و یکی کم رنگ تر است.
عقربه های سیاه و ضخیم، الگوی متقاطع تیرهای چوبی تیره را در نشیمن این خانه ی چوبی سردسیری تکرار می کند.
آینه – ساعت قَدی، در فاصله ی میان دو درگاه بر دیوار مابین سالن بزرگ پذیرایی و نشیمن نصب شده، و این دیوار را تقریبا حذف کرده است. نداشتن قاب به این تصور یاری می رساند.
گفته بودم ساعت کوچک زنگ دار را در نشیمن به رسمیت نمی شناسم؟ اگر در این ترکیب جای می گرفت، پذیرفتنی می شد.